आज कुरा गरौँ एउटा
टेलिभिजन टक शोको ।
सुधीर शर्माले ‘अनि, अब’ भन्ने टक शो सुरु गर्नुभएको छ । यसमा मलाई खुशी लागेको छ । नेपालका अधिकांश टक शोहरू टिभीमा आउँछन् जसका कारण तिनीहरूका सीमितता र कृतिमता धेरै छन् । समय र सन्दर्भको साँघुरो घेरामा सीमित नभएर खूला ढङ्गले कुराकानी गर्न युट्युब राम्रो माध्यम हुन सक्छ । छिमेकी भारतमा आजभोलि राम्रा कन्टेन्ट टिभीका लागि नभएर युट्युबका लागि बन्ने गरेका छन् -नेपालमा पनि यो क्रम सुरु हुनु स्वागतयोग्य छ ।
भारतमा चुनाव आउँदैछ । यस पटक पनि नरेन्द्र मोदीको भाजपाले नै चुनाव जित्ने र बहुमतको सरकार बनाउने निश्चित छ । भाजपा दुई तिहाई भन्दा बढीको बहुमत ल्याउन प्रयास गरिरहेको छ । मोदी-अमीत शाहको प्रयास सफल हुन पनि सक्छ ।
दुखको कुरा चाहिँ के छ भने मोदी जति शक्तिशाली हुँदै गएका छन् भारत त्यति नै कमजोर हुँदैछ । नागरिक स्वतन्त्रता, आम सञ्चार, विविधता, परस्पर सम्मान सबै कुरा कमजोर भएका छन् । यस विषयमा अलि विस्तारमा लेख्ने योजना छ ।
आज यही विषयमा एउटा गजबको डकुमेन्टरी भेटियो युट्युबमा । तलको लिंकमा भएको यो ताजा डकुमेन्टरी हेर्न नछुटाउनुहोला है ।
फेरी उही बेतुकका कुरा । तैपनि बसिबियाँलो गरौँ है !
पहिलो त मलाई यो प्रश्न नै सतप्रतिशत निरर्थक लाग्छ । किन भने -कुनै पनि मानिस आफूले अँगालेको पेशा, प्राप्त गरिरहेको सुविधा (सुख होइन, सुविधा), पेशाको भविष्य र आफ्नो बौद्धिक-पेशागत सञ्जाल छोडेर फगत आफू जन्मेको देशको स्वार्थका लागि कुनै देशमा बस्ने वा त्यो देश छोड्ने निर्णय गर्दैन । कसैले यसो गरिदेला भनेर आशा गर्नु नै मुर्खता हो ।
“मानिस यस्तो प्राणी हो जो आफ्ना इन्द्रिय र विकसित मस्तिष्कको प्रयोगबाट यथार्थसम्म पुग्न सक्छ।” यो वा यस्तै कुरा त हामी धेरै सुनिरहेका हुन्छौं। तर, जीव विज्ञान र मानिसको मनोवैज्ञानिक चरित्रका विशेषतालाई आधार मान्दा यस्तो तर्क कतिको चित्तबुझ्दो छ त ?
मैले हालसालै पढिसिध्याएको एउटा पुस्तक ‘द केस अगेन्स्ट रिआलिटी’ का लेखक डोनल्ड होफमन भन्छन्- मानिससँग यथार्थ पत्ता लगाउने क्षमता हुन्छ भन्ने कुरा बिल्कुल गलत हो।
पाकिस्तानमा बिहीबार सम्पन्न राष्ट्रिय सभाको निर्वाचन मतपरिणाम लगभग आइसकेको छ।
अलजजिराका अनुसार कुल २६५ सिटमध्ये अब ९ सिटको मात्र परिणाम आउन बाँकी छ।
यो निर्वाचन हुँदै गर्दा पूर्वप्रधानमन्त्री तथा पाकिस्तान तेहरिक-इ-इन्साफ (पिटिआई) पार्टीका अध्यक्ष समेत रहेका इमरान खान जेलमा छन्।
पिटिआईलाई पहिलेको चुनाव चिह्न नदिइएपछि इमरान खानका समर्थकहरूले यसपालि स्वतन्त्र उम्मेदवारी दिएका छन्।
पाकिस्तानको राजनीति, निर्वाचन र त्यहाँ हुने कुनै पनि उतार-चढाव बुझ्न यसका केही अवस्थालाई बुझ्नुपर्ने हुन्छ।
गएको वर्ष जुन महिनामा स्वतन्त्र पार्टीका बारेमा ब्लग लेखेको रहेछु । रवि लामिछानेले राजनीतिक पार्टी खोल्लान् र त्यसका बारेमा गन्थन्-मन्थन् गर्नुपर्ला भनेर २-३ वर्षअघिसम्म सोच्न पनि सकिन्थेन, जुन आज यथार्थ भएको छ । आफैँलाई पनि विश्वास लाग्दैन कि म यही विषयमा दोस्रो पटक ब्लग लेख्दैछु ।
मलाई
थाह छ यो मेरो बेबकुफी हो -सानो सन्तोषको कुरा के भने बेबकुफी स्वयंमा अपराध होइन
।
रमिताको कहिलै कमी नहुने देशमा पाँच-सात वर्ष पहिले निकै ठूलो रमिता भयो । एकजना अमेरिकावासी नेपाली पूर्व-पत्रकारले अनवरत २४ घण्टा अन्तर्वार्ता लिएर गिनिज बुकमा नाम लेखाउने भए । उनका लागि विशेष स्टुडियो बन्यो । स्टुडियोको भित्तामा ब्यानर थियो –“बुद्ध वज बर्न इन नेपाल !” यो म्याराथन इन्टर्भ्यूको महारमितामा नेपालका गन्यमान्य छोटेमोटेदेखि बडेसम्मका गन्यमान्यको लाइन लाग्यो । अनवरत अन्तर्वार्ता सम्पन्न भयो । गिनिजमा सम्भववत नाम लेखियो र बुद्ध नेपालमा जन्मेको कुरा भारतले चाल पनि पायो ।
इस्लामाबादको कठ्याङग्रिने जाडो । अलिकति ह्विस्की तातोपानीमा मिसाएर स्वाट्टै पारेपछि म ओछ्यानमा छिरेको छु । कानमा ‘बड’हरू बज्दैछन् –‘याद पिया कि आए ऽऽऽऽ !’
तपाईंहरूमध्ये
कतिलाई ह्विस्कीमा तातो पानी मिसाएको कुराले थोरै विचलित बनाएको हुनुपर्छ । ह्विस्की
आइसमा मिसाउने हो -तातोपानीमा होइन । एकपटक जहाजमा व्हिस्किसँग तातोपानी माग्दा
एअर होस्टेसले अचम्म मानेकी थिइन् र कन्फर्म गर्न फेरी सोधेकी थिइन् –‘आर यु स्योर
?!’
तर, म परख गरेर ह्विस्की पिउँदिन । म ह्विस्कीको पारखी होइन ।
